29 września w Bibliotece Publicznej w Muszynie odbyło się kolejne comiesięczne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych. Poniżej recenzja książki A. Derra naszej klubowiczki Violi Jawor.
„Anthony Doerr za "Światło, którego nie widać" otrzymał nagrodę Pulitzera w 2015 roku.
Książka opowiada o losach niewidomej francuskiej dziewczynki i służącego w Wehrmachcie niemieckiego chłopca, których drogi splatają się podczas oblężenia Saint-Malo.
Wojna widziana z innej perspektywy, perspektywy jednostki skrzywdzonej przez los. Utrata wzroku i sieroctwo w obliczu wojny nabierają innego znaczenia. Walka ojca, aby przygotować córkę do samodzielnego poruszania się po mieście, jego wsparcie i miłość zwiększają szansę na późniejsze przeżycie. Osierocone dziecko poddane indoktrynacji nie ma wpływu na własne losy. Może ślepo wykonywać rozkazy lub posłuchać w końcu własnego sumienia. Świetnie skomponowana fabuła jest niespieszna, wsiąkamy w akcję powoli, głęboko i bez możliwości odłożenia lektury. Doerr to mistrz kreowania postaci, niemal czujemy ich obawy, przemyślenia i emocje. Dotykamy cierpienia, strachu i niesprawiedliwości.
Pozostali bohaterowie tej książki łączą fabułę w jedną całość, ich losy są ze sobą powiązane i spójne.
Motyw drogocennego kamienia, czyli Morze Ognia nadaje akcji lekki posmak magii, pokazuje różne oblicza człowieka w sytuacji zagrożenia. Czy kamień jest klątwą czy talizmanem - interpretacja należy do czytelnika.
Wojna to tło powieści, nie główny temat. Doerr nie ocenia, nie stawia granic, nie szuka winnych. To nie jest typowa wojenna książka, czy wojenny romans. To epicka powieść łącząca wszystkie elementy w spójną całość.
Czym jest światło, którego nie widać? Czy mamy je w sobie, zapalamy, a może pozwalamy zgasnąć? Czy to kolor, głębia, a może coś innego? Czy dla każdego czytelnika to światło będzie czymś innym? Warto się o tym przekonać.
Dla mnie powieść kompletna, napisana pięknym językiem, dopieszczona każdym słowem. Trafia do moich najlepszych książek przeczytanych w tym roku”.
Na kolejne spotkanie zapraszamy 27 października.
Porozmawiamy o „mocnej w tematyce, lekkiej w odbiorze” powieści „Im szybciej idę, tym jestem mniejsza” Kjersti Annesdatter Skomsvold.
